گاهی استثنا

آخرین پستم مربوطه به سال نود و سه!!!!البته تعجبیم نداره،شرایط زندگی تعیین کننده ست برای تصمیم گیریها و اعمال ما و بالعکس'

علی الحساب هیچ حوصله وبلاگ بازیمان نمی آید با این همه کارو زندگی و بچه.

مگه گارضیه جان راهمان بندازد.. . . 

و چه خجالت باره چون اون لحظات دیگه برنمیگردن...

برای خودم متاسفام،چون اونا تو سختیا دوستانه در کنارم بودن.

پ.ن:الان از خودم لجم گرفته؛

انگار این شرایط میخواد مجبورم کنه یاد بگیرم روپای خودم وایسم یکم

اوخخخیی وبلاگ حیوونیه فراموش شده م